Ik moest er lang op wachten, mijn allereerste trein. Mijn neefjes hadden allemaal een trein. Mijn buurjongen ook. Maar mijn vader zei dat het echt heel duur speelgoed was en ik er echt goed mee om moest kunnen gaan. Nou had ik dat op zich wel in de vingers gekregen. Allerlei merken bij verschillende familieleden: Fleischmann, Jouef, Hema én…. Märklin!

De laatste vond ik het mooiste. Ook qua betrouwbaarheid en eenvoudige mogelijkheden om banen mee te maken en zelfs kleine reparaties uit te voeren zoals een sleepcontact of een lampje vervangen en zelfs koolborstels en slipbandjes vervangen.

Maar dan mijn verjaardag in 1969: mijn eerste trein. Mijn vader wilde het serieus aanpakken. Geen klein beginsetje maar meteen een mooie locomotief, een zware transformator rails, wissels en wagons

Nou was mijn vaders een gerespecteerd man op het gebied van scheepvaartagenturen en als hoofd boekhouding van Internatio-Müller had hij niet veel met techniek. En kennelijk de verkopers bij de speelgoedwinkel (Visser op plein 1953 in Rotterdam) ook al helemaal niet.
Toen ik op die ochtend wakker werd, stond mijn cadeau uitgestald. Met glimmende ogen keek ik er naar. Maar rijden deed ie niet.

Ik weet niet waarom maar heb het altijd onthouden hoe het kwam. Ik zei dat er een verkeerde aansluitrail bij zat. “Dan gaan we naar de winkel” zei mijn vader meteen, en die middag stond ik als jong mannetje de winkelier uit te leggen wat er mis was en wat we wel nodig hadden; aansluitrail met bruin en rood als aansluiting en niet een schakelrail met blauwe draden.

De locomotief is waarschijnlijk een HAMO model (gelijkstroom) geweest. Ook Märklin maar doet het niet op wisselstroom.
ik mocht een andere uitzoeken en koos een groene elektrische locomotief van de SBB-CFF, de Zwitserse Spoorwegen. Märklin nummer 3050(!)

Die loc heb ik nog steeds, weliswaar zwaar bespeeld, maar hij doet het nog steeds!